چقد سخته همه ی دردهاتو به عنوان یه
زن زندانی بیمار فراموش کنی و
با وجود اینکه توی این مدت دلت میخواست
یکی فقط یکی بهت حس امنیت بده و نداده
،
حالا با همه ی اینها بخوای محکم باشی و به
کوچولوهات احساس امنیت بدی
و با تپش قلب بگی نازنینانم مادر هنوز پا بر
جاست ..
توی این عکس فقط باید چشمایی که میخندن و
خوشحالن که در اغوش مادرن رو دید...
و موهای سفید و چشمان خسته ی نرگس و
باید مث تمام دردای دیگه ندید
گرفت و از کنارش گذشت تا مقاومت و
ایستادگی معنی پیدا کنه و ثمر بده
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر