خشونت علیه زنان.. به مناسبت روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان

خشونت عليه زنان به معني هر خشونتي بر مبناي جنسيت است که به صدمات بدني

 جنسي يا رواني بينجامد يا احتمال ايجاد آن به وجود بيايد يا موجب رنج و ناراحتي زنان شود اين نوع خشونت

 به عنوان پديده اي نا بهنجار نه فقط از منظر اخلاقي و ارزش‌هاي انساني مطرود است بلکه سلامت جسمي

 و رواني و فکري زنان را به طور مستقيم وغير مستقيم تهديد مي‌کند و نتايج نا‌خوشايندي براي جامعه به 

همراه دارد خشونت مادام العمر عليه زنان در تمامي طول زندگي آنها با هدف ايجاد در تغيير زنان و تقويت

 فرمانبرداري آنان از مردان ادامه مي يابد . در نقاط مختلف دنيا بين 16 تا 20 درصد از زنان متحمل خشونت

 فيزيکي مي شوند و حداقل يک پنجم از زنان در طول زندگي خود تجاوز يا تهديد به آن را تجربه مي‌کنند 

. در مقايسه با تهاجم هايي که به زنان مي شود موارد تعقيب قانوني يا محکوميت مردان ضارب يا متجاوز 

نادر است و به اين ترتيب استفاده از خشونت به عنوان ابزاري براي تداوم و تقويت فرمانبرداري زنان از مردان 

در حال افزايش است. ديده خشونت خانگي عليه زنان امري پنهان است به طوري که معمولا توسط شوهر 

بر عليه زن در محيط خانواده به وقوع مي پيوندد که با بر جا گذاشتن عوارض جسمي و رواني در خود آزار

 ديده باعث تبعات جبران نا پذير نيز مي گردد، همچنين بسياري از زنان در جوامع مختلف به دلايلي

 از جمله شرم ، ترس از مجازات سخت وعدم حمايت هاي قانوني و ... از ابراز آن خودداري كرده و سکوت

 اختيار مي‌نمايند.در واقع تعداد کمي از زنان حاضرند درباره رفتار خشونت آميزي که در خصوص آنها چه 

در عرصه خانواده وچه در اجتماع صورت گرفته است سخني بگويند. در بسياري از کشورها زنان جوان يا

 مجرد قرباني تجاوز ، مجبور به ازدواج با فرد مهاجم مي‌شود . پس از ازدواج خطر تداوم خشونت عليه 

زنان در خانه هايشان بيشتر مي‌شود. در کشور ما شايد به دليل ويژگي‌هاي فرهنگي و مذهبي و خشونت

 در خيابان ، محيط کار و اجتماع کمتر است و بيشترين شکل خشونت نسبت به زنان خشونت هاي خانگي 

است که توسط همسر يا نزديکان آنها مانند پدر يا برادر اعمال مي‌شود 

 . اعمال خشونت عليه زنان علاوه برتاثيرات منفي بر زندگي فرد داراي پيامد هاي بسيار منفي براي جامعه است 

.
عدم احساس امنيت اجتماعي، اختلال در روابط اجتماعي ، بي‌اعتمادي اجتماعي از بين رفتن انرژي هاي مثبت

 و بهينه اعضاي در گير در خشونت به جاي صرف آن در جهت رشد و توسعه جامعه از جمله پيامد هاي مذکور است.

 افسردگي، ترس و اضطراب ، کاهش اعتماد به نفس و استرس هاي ناشي از خشونت بر روحيه زنان ، تاثير

  ماندگار و طولا ني دارد و اين مسأله تبعاتي براي فرزندان اين گونه زنان دارد . بديهي است براي داشتن جامعه

 سالم و افرادي متعادل در جامعه نمي‌توان نسبت به روابط خشونت آميزدرون خانواده سر پوش نهاد .

 هيچ کشوري نمي‌تواند بدون توجه به زنان و مسايل و تنگناهاي آنان که نيمي از جامعه را تشکيل 

مي دهند، در راه رسيدن به توسعه پايدار گام بردارد و قطعا بي‌توجهي به زنان برنامه‌ريزي‌هاي توسعه

 را با شکست مواجه خواهد كرد .آنچه مسلم است آن است که وجود تبعيض‌هاي اجتماعي و 

خشونت هاي متعدد نسبت به زنان امکان بهره مندي شايسته از توان و استعداد هاي آنان را محدود 

ساخته و عملا نيمي از جمعيت را در راستاي دستيابي به توسعه حذف مي‌كند 

انواع خشونت عليه زنان

:
الف -ايجاد تهديد
- تهديد به طلاق ‏
- تهديد به ازدواج مجدد
-از بين بردن مدارک شخصي و مورد نياز
-از بين بردن وسايل و يادگاريهاي مورد نياز
- تهديد و شکايت به نيروي انتظامي و دادگاه عليه شما و اقوام
-تهديد به کشتن وي يا فرزندان و اقوام و آشنايان
- تهديد به ترک خانه و اقدام به خودکشي
-تهديد به آزار و اذيت وي و فرزندان
ب- خشونت فيزيکي
-گاز گرفتن
-کتک زدن - سيلي زدن
- لگد زدن
-هل دادن
- اسيد پاشي
- اخراج از خانه
- محروم کردن از غذا
- چنگ انداختن و کشيدن موها‏
ج- خشونت رواني
-به کار بردن کلمات رکيک
- ايجاد فشارهاي روحي و رواني با رفتار آمرانه و تحکم آميز
- قهر و صحبت نکردن
- بهانه گيري هاي پي در پي و داد و فرياد زدن
- تحقير و تمسخر و بي احترامي و بي ارزشي
ح - خشونت هاي جنسي
-برقراري رابطه جنسي نامتعارف و آزار رساندن در حين رابطه جنسي
- برقراري رابطه مبتني بر الزام تمکين زن از شوهر
- مجبور کردن در ديدن فيلم‌هاي مبتذل
- عدم مراعات بهداشت زناشويي و خودداري از به‌کارگيري از وسايل پيشگيري از بارداري
- متهم کردن به مسائل ناموسي نظير داشتن رابطه با ديگران ، نامناسب بودن پوشش ، صحبت با مردان و شک و سوء ظن
ر- خشونت‌هاي مالي
-ندادن نفقه و خرجي خانه ، پول کافي و مجبور کردن زنان براي درخواست پول
- دخل و تصرف در اموال ايشان
- تصاحب اشياء گرانقيمت وي مثل طلا و فروش آنها
- بردگي جنسي ‏
ه- خشونت هاي اجتماعي
-محروم کردن از فعاليت‌هاي اجتماعي و ارتباط با ديگران
- محروم کردن از ادامه تحصيل و مهارت آموزي
- ممانعت از کار و اشتغال در بيرون از خانه و ادامه اشتغال
- ايجاد محدوديت در ارتباط با فاميل و دوستان و جلوگيري از رفتن به منزل پدر ، برادر و خواهر و دوستان